برای دماسنج های بالینی معمولی، دقت حدود 0.1 درجه سانتی گراد است. دماسنج های الکترونیکی مجهز به نمایشگر دیجیتال هستند که خواندن را تا حد زیادی تسهیل و بهبود می بخشد.
نقطه ضعف آنها این است که مانند دماسنج نوری پزشکی، دستگاه های تماسی هستند که نیاز به استفاده از مواد ضد عفونی کننده دارند.
فقط پیرومترها دستگاه‌هایی هستند که اندازه‌گیری سریع و بدون تماس دما (لایه‌های پوست) را ارائه می‌کنند، که آنها را به متداول‌ترین وسیله اندازه‌گیری برای پیشگیری از کووید-۱۹ تبدیل می‌کند.
نتیجه اندازه گیری تحت تأثیر ضریب انتشار و انعکاس سطح پوست ساطع کننده، ضریب انتقال محیط بین سنسور و هدف، میانگین دمای تابش محیط اندازه گیری و همچنین فاصله سنسور از هدف آزمایش شده است در مورد این نوع دماسنج، خطای اندازه گیری تقریباً 0.2-0.4 درجه سانتیگراد است.
بسته به نوع دماسنج، اندازه گیری ها اغلب در زیر بغل، دهان، رکتوم، گوش یا پیشانی انجام می شود.
دمای طبیعی در زیر بغل معمولاً 36.6 درجه سانتیگراد، در دهان 36.9 درجه سانتیگراد، در گوش – دمای صحیح 37.1 درجه سانتیگراد است.
مقادیر اندازه گیری گوش در مقایسه با روش رکتوم که بیشتر در نوزادان استفاده می شود، دقت مشابهی در نظر گرفته می شود، مقدار صحیح معمولاً 37.1 درجه سانتیگراد است.
روش تست دمای مقعدی دقیق‌ترین روش در بین تمام اندازه‌گیری‌ها است، در حالی که دماسنج‌های پیشانی غیر تماسی کمترین دقت در نظر گرفته می‌شوند و اندازه‌گیری‌هایی که با استفاده از آنها انجام می‌شوند باید با روش‌های دیگر تأیید شوند حداقل مقدار خطای استاندارد برای روش های فوق 0.1 درجه سانتی گراد است.
نتیجه اندازه گیری دما با دماسنج های تماسی در مقایسه با نتایج اندازه گیری دما با پیرومتر کمتر به عوامل خارجی وابسته است. هیچ تاثیر قابل توجهی از عوامل خارجی (دمای محیط، رطوبت هوا، قرار گرفتن در معرض نور خورشید) بر نتایج اندازه گیری دما مشاهده نشد.
دمای بدن یک پاسخ فیزیولوژیکی است که توسط یک نقطه تنظیم حرارتی برنامه ریزی شده توسط گیرنده های حرارتی هیپوتالاموس (نقطه تنظیم) کنترل می شود و توسط سیستم های تنظیم حرارت دقیق بدن شرطی می شود.
تغییر دمای بدن نسبت به دمای طبیعی در طول فرآیندهای بیماری در بدن مشاهده می شود. این نتیجه تغییر در خواص فیزیکی و شیمیایی بافت ها مانند هدایت حرارتی، pH یا تجزیه الکترولیت ها است. عدم تعادل در تعادل کلسیم و سدیم در هیپوتالاموس باعث تغییر دمای بدن می شود.
افزایش یون های کلسیم در هیپوتالاموس باعث می شود که ترموستات بیولوژیکی به دمای پایین تری منتقل شود و دمای بدن کاهش یابد.
افزایش غلظت یون های سدیم باعث می شود که ترموستات بیولوژیکی به دمای بالاتری تبدیل شود و در نتیجه باعث افزایش دمای بدن می شود.
این ممکن است منجر به تب شود مقادیر دمای فیزیولوژیکی به محل آزمایش و روش اندازه گیری و همچنین نوع دماسنج بستگی دارد.
